از جمله نمادهاي  عصر هخامنشي، گلهاي نيلوفر آبي دوازده پَر يا

« لوتوس» است. مصريان باستان بواسطه زندگي بر كنار نيل، اين گل را به

خوبي مي‌شناخته، آن را مظهر «اوزيريس» خداي خورشيد مي‌د‌انستند و

برايش جايگاهي مقدس قايل بوده، آن را بر ديوارهاي معابد، گورها و بعضاً در

كاخهاي نقش مي‌نمودند.(جهت كسب اطلاعات بيشتر در مورد رمز‌گشايي

اين گل و عدد 12 در تعداد گلبرگهاي آن رجوع كنيد به اساطير مصر باستان و

اساطير مهرپرستي و آيين ميترا) گل لوتوس را به هنر پارسي افزودند و

آنچنان آن را تكرار كردند كه تقريباً در هر آنچه از معماري قوم پارس بجا

مانده،نقشي از اين گل ديده مي‌شود. از حاشيه‌ي پلكانها گرفته تا زينت

يراقجانوران نمادين در سرستونها. همچنين وقتي به شكل باز در دست

فردي نقش مي‌شدند معرف مقامي والا بودند و به صورت غنچه گويا

اينكه فردمورد نظر تنها يك شاهزاده يا صاحب‌منصب است و پادشاه يا

وليعهد نيست.

گل نیلوفر آبی است که در ایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار

بوده‌است. این گل با نام‌های (نیلوفر آبی، لوتوس یا سوسن شرقی) نیز

شناخته می‌شود و در اغلب کشورهای آسیایی به عنوان نماد همگانی

مطرح گردیده‌است. گل نیلوفر آبی ریشه در خاک و ساقه در آب دارد و روی

آن به طرف خورشید است. این گل نماد مذهب بوده، همچون نماد پاکی و

تهذیب نفس. پیام آن برای جهانیان دعوت برای رسیدن به نور زندگی و

تابش این نور بر جهانیان است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: